Γιορτάσθηκε στήν Ἱερισσό τήν Παρασκευή 19η Ἰανουαρίου τ.ἔ. μέ τήν πρέπουσα τιμή ὁ Ἅγιος Μακάριος, πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ.
Στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Παναγίας στήν Ἱερισσό, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου, τελέσθηκε ἡ πανηγυρική Θεία Λειτουργία γιά νά τιμηθοῦν ὁ Ἅγιος, ἀλλά καί ὁ ἑορτάζων Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ π. Μακάριος Ζωνάρας.
Τόν Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν στή Θεία Λειτουργία ὁ Παν/τος Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, Πρωτοσύγκελλος καί οἱ Παν/τοι Ἀρχιμανδρίτες π. Θεοδόσιος Ἐμμανουήλ, π. Λεόντιος Καρίκας, π. Παΐσιος Σουλτανικάς, π. Δωρόθεος Ζέρβας, π. Βαρθολομαῖος Χατζόγλου, π. Γρηγόριος Ρούμογλου καί οἱ Αἰδ/τοι Πρωτ. π. Ἐμμανουήλ Λοῦπος καί π. Βασίλειος Ἀνυφαντής.
Τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἐκφώνησε ὀ Παν/τος Ἀρχιμ. Χρυσόστομος, Πρωτοσύγκελλος, ἀναφερθείς στήν προσωπικότητα καί τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, τονίζοντας ὅτι ἀπετέλεσε «τήν θεόλεκτον καί ἁγιόλεκτον ρίζα τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας Ἱερισσοῦ, πού μεγάλωσε καί ἔγινε δένδρο μεγάλο μέ καρπούς ἐκλεκτούς». Ἀναφέρθηκε στήν ἱστορική πορεία τῆς Μητροπόλεως ἀνά τούς αἱῶνες, πού διαποιμάνθηκε ἀπό τούς 60 Ἐπισκόπους τῆς Ἐπισκοπῆς Ἱερισσοῦ καί τούς 31 τῆς Ἐπισκοπῆς Ἀρδαμερίου. Οἱ πιό σημαντικοί καρποί εἶναι οἱ 21 Ἅγιοι τῆς Μητροπόλεως. Καί ἀναφέρθηκε στίς σημαντικές Ἐπισκοπικές μορφές τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου Ἁγίου Μακαρίου, τόν Ἐπίσκοπο Ἰάκωβο (1329) πού συμπαραστάθηκε στόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί ὑπέγραψε τόν «Ἁγιορειτικό Τόμο», τόν Θεοδόσιο Μαριδάκη μετέπειτα Οἰκουμενικό Πατριάρχη (1755), τόν Ἱερομάρτυρα Ἰγνάτιο (1821) πού βοήθησε τήν Ἐπανάσταση τῆς Χαλκιδικῆς, τόν Σωκράτη (1911-1944) πού ἄφησε φήμη Ἁγίου καί τόν Νικόδημο (1981-2012) τόν ἀναμορφωτή τῆς Μητροπόλεως, πού τήν δεκαετία τοῦ 2000 ἔφθασε τήν Μητρόπολη στό ἀπώγειό της.
Ἡ δεκαετία τοῦ 2010 ξεκίνησε μέ τόν ἐρχομό τοῦ σημερινοῦ ἄξιου Μητροπολίτου μας Σεβ. κ. Θεοκλήτου καί μέ τήν μετακομιδή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης στήν πατρίδα της τό Ζαγκλιβέρι. Σήμερα ἡ μικρή καί πτωχή αὐτή Μητρόπολη μπορεῖ νά εἶναι πρότυπο μέ 52 Ἐνορίες, μέ 62 ἱερεῖς, μέ 40 Μνημεῖα (2 παλαιοχριστιανικά, 8 βυζαντινά καί 30 μεταβυζαντινά), μέ ὀργανωμένο φιλανθρωπικό ἔργο, μέ Γηροκομεῖο καί Κατασκηνώσεις, μέ νεανικό καί κατηχητικό ἔργο καί κατοχυρωμένη τήν ἐκκλησιαστική περιουσία. Τό τελευταῖο εἶναι ἐπίτευγμα τοῦ ἐπίμονου ἐπί πενταετία ποιμαντικοῦ ἔργου του.
Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τή ζωή τῆς κοινωνίας.
Οἱ Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος, σάν τήν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ κρατοῦν ζωντανή τήν Ἑλλάδα.
Οἱ Μητροπόλεις τῆς Μακεδονίας, σάν τήν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ, κρατοῦν ζωντανή καί Ἑλληνική τήν Μακεδονία καί δέν χαρίζουμε σέ κανένα οὔτε αὐτήν, οὔτε τό ὄνομά της.
Τί θά ἦταν ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Μακεδονία χωρίς τήν Ἐκκλησία;
Θά ἦταν ἕνα κουφάρι πού θά τό κατασπάραζαν οἱ γύπες καί τά κοράκια.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ζωή καί ἡ ἐλπίδα τῆς Ἑλλάδος, τῆς Μακεδονίας καί τῆς Χαλκιδικῆς.
Τό παρόν στήν πανήγυρη ἔδωσε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοτικῆς Ἑνότητος Ἱερισσοῦ κ. Γεώργιος Πασχαλίδης, πολλοί χριστιανοί καί μαθητές τῶν Σχολείων.
Στό τέλος ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε στόν ἑορτάζοντα ἐφημέριο π. Μακάριο καί στους εὐσεβεῖς χριστιανούς πού συνέρευσαν εἰς τήν πανήγυριν.
Ὁ ἑορτάζων καί φιλότιμος Ἐφημέριος δεξιώθηκε τόν Σεβασμιώτατο, τούς Κληρικούς καί τίς Ἀρχές εὐχαριστῶν ὅλους διά τήν τιμήν.
